Bir İnsan Ömrünü

Bir İnsan Ömrünü

Bir insan ömrünü neye vermeli
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Yolda kalan da bir yürüyen de bir
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Yüreğim ürperir kapı çalınsa
Esleyen yelimden hile sezerler
Künyeler kazınır demir sandıkta
Savrulup gidiyor ömür dediğin

Dışı eli yakar içi de seni
Sona eklenmeli sözün incesi
Ayrılık gününü kör dereleri
Bölünüp gidiyor nehir dediğin
Bir insan ömrünü neye vermeli
Para mı onur mu taş dikenli yol
Ağacın köküne inmek mi yoksa
Çırpınıp duruyor yaprak dediğin

Ne Dedim De Benden

Ne Dedim De Benden

Ne dedim de benden küstün sevdiğim
Sana bir tenhada sözüm var benim
Kumaş yüküm dost köyüne çözüldü
Bir zülfü siyaha nazım var benim

Ak ellere al kınalar yakılır
Ala göze siyah sürme çekilir
Dostu olan dost yoluna bakılır
Dosta giden yolda izim var benim

Karacaoğlan der ki konanlar göçmez
Bu ayrılık bizden arasın açmaz
Bir deli gönlüm var güzelden geçmez
Ne güzele doymaz gözüm var benim

Ağlama Gözlerim

Ağlama Gözlerim

Gurbet elde bir hal geldi başıma
Ağlama gözlerim mevla kerimdir
Derman arariken derde düş oldum
Ağlama gözlerim mevla kerimdir

Pir Sultan Abdalım böyle buyurdu
Ayrılık donları biçti giydirdi
Ben ayrılmazidim felek ayırdı
Ağlama gözlerim mevla kerimdir