Yangın heryerde yakar insanın içini, ağaçlar dünyanın değeri...

Aslında bun bu yazıyı yazmış bitirmiştim, resimleri ekliyordum ki; eşim yanıma oturmak istedi bende taslağı okumanı istemiyorum deyince oda bir hırsla kalktı gitti ki onunla beraber her şeyde gitti nerdeyse, nasıl bişi olduysa artık birden bütün yazılar gitti… Hakkaten kadından korkmayanı Allah taş etcek herhalde…
Blog yazılan bu arabirim herhalde biraz dandik ;)) gerçi kendi havasında taslak kaydediliyor falan diyor ama baktığımda taslak boş kaydedilmişmişmişmiş.... :))
Diyordum ki geçenlerde fatoş sağolsun daha arabayı çarpmamışken -herhalde hala kızgınım yazının kaybolmasına- sanırım radyo odtu'ydu. Radyoda Yunanistan’daki yangında ülkedeki ormanların yani ülkenin üçte birinin yandığını söylediğinde çok üzülmüştüm. Herhalde ağlasaydım eğer, duyduğumda ağlardım. İçim sızladı. Üzüldüm. Ormanın yeri olmuyor, dünyanın ortak değeri…
Bir ağaç hele de bir orman ağacı; tek derdi gökyüzüdür, öylesine çıkar yukarılara, duruşunda vardır her şeyi bildiğinin havası… sen ne yapsan olmaz… en iyisi yaslanmaktır ağaca ve hissetmektir doğayı, insanı rahatlatır nefesini açar, içindeki o modern hayatın kaynayan kazanını serinletir, ferahlatır, içini soğutur…
Yazıyı yazmaya başlayınca google’de arattım ama pek bişi çıkmadı …