ne yaptın be EMİN BEY

Çok kısa zamanda hayatımda babam kadar yeri olan bazen babamdan daha çok dikkate alıp, sözünü dinlediğim sevgili büyüğüm, abim, babam, arkadaşım, yol göstericim Emin Bey’in vefatını 13:06 itibariyle öğrendim. İçimde derin bir üzüntü, tarif edilemez bir boşluk. Sanki bişiler mideme çöreklenmiş hiçbir şeyim olmamamsına rağmen nefes almakta güçlük çekiyor, gözümde akmayan gözyaşlarıyla dalıp dalıp gidiyorum. Aklımda o. Beynim zonk zonk zonkluyor. Yokluğu çok derin hissediliyorum.
Tamda işyerinde başka bir arkadaşına başsağlığı dilerken, acısını paylaşamaya çalışırken bir şaka gibi bütün soğukluğuyla öğrendim kötü sonucu…
Garip bir boşluk sanki denizde dibe çöküyormuşum gibi bir his…
İnanamıyorum rahatsızlığının başından beri inanamamıştım. Bana göre hep abartıyordu, hep çok iyiydi ve hala çıkıp gelecek gibi….
En son 19 Nisanda konuştum ve her zaman bu tür şeylere söylediği gibi benim işler artık b.ka sarmaya başladı durumumum iyiye gitmiyor. Kendine iyi bak artık görüşemeyeceğiz demişti ama ben durumun ciddiyetine varamayarak; yok ya Emin Bey siz hep böyle yapıyorsunuz sizin derdiniz çok bilmek ve bunun ilerisi olarak kötü paranoyalar demiştim ama dediği gibi
Oldu ve bu konuşmamız son konuşmamız ve konuşmadan birkaç gün önceki görüşmemizde son görüşmemiz oldu.
Konuşmamız biterken durumunuz kötüye gitmesine binaen görüşelim mi istemisiniz diye sormuştum ama gerek yok görüşmek ne yaparki, daha yeni görüştük zaten sıkma kendini mutlu ol demişti.
Aslında söylenecek çok şey var: çok severdim…

Bundan 4-5 yıl önce Ankara’ya yerleşmeden önce Denizli’de yaşardım sonra buraya geldiğimde çok bariz bir şiveye sahiptim, bir gün beni çağırdı müsvette bir kağıda Kar Kaar Kậr şimdi hatırlamadığım birkaç bişi daha yazmış, bana aralarındaki farkları ve nasıl okumam gerektiğini anlattı aslında farkları biliyordum ama birşey demedim o gün biraz pratik yaptık sonra başka bir kontrol derken hallettin bu sorunu. O gün bu gündür düzgün okurum, dikkat ederim. Geçenlerde bir arkadaşım ben çalışırken yanıma geldi bravo dedi bana esprili olarak artık kağıt’ı güzel okuyabiliyorsun. Evet, artık şivem daha az hissediliyor.
Neyse ne desem eksik kalır en iyisi bişiler dememek beklide… hala inanamıyorum bir daha göremeyeceğimi bir daha konuşamayacağımızı, çok zor çook!!!
SENİ ÇOK SEVERDİM EMİN BEY!
SENİ ÇOK ÖZLEYECEĞİM!
SENSİZ ÇOK EKSİĞİM!
SENİ UNUTMAYACAĞIM!